Ik vond al die mensen met hun laptopjes zij aan zij aan de cafétafels al geen gezicht, tegenwoordig wordt er in het openbaar vergaderd. Met oortjes in de oren reageren deze overlastdragers op de ander aan de andere kant van de lijn. Even terug zag ik op de televisie hoe een tiener zijn huiswerk aan het maken was, de telefoon lag naast hem, zo af en toe zei hij in de luidspreker wat tegen zijn vriendinnetje, die ook haar huiswerk aan het maken was en dat ging de hele avond zo door. Als ik met de metro reis, zit het merendeel van de reizigers op zijn mobiel te kijken. En er zijn nog legio andere voorbeelden te noemen.
Het is heel normaal geworden dat mensen in constante telefonische verbinding staan. Er zijn er die zich laten regeren door die zotte telefoon en geen minuut meer zonder mobiel kunnen. Soms kom ik door de drukte in het openbaar vervoer zó dichtbij reizigers dat ik met een snode blik op hun schermpjes kan kijken: onder het druk en luid praten (want mensen telefoneren doorgaans altijd te luid), scrollen ze naar beneden en ja er wordt behoorlijk veel naar kleren gekeken, naar mooie mensen, naar allerlei spelletjes en naar Facebook. Wat zijn we als maatschappij toch afgegleden. Iedereen zit in zijn eigen bubbel, en noem dat maar eens met de maatschappij verbonden zijn!
Willen we verandering in het doorgeslagen smarphonegebruik, dan zal dat een proces van jaren zijn. Iets aanleren gaat vaak makkelijker dan iets afleren: zo ben ik al jaren bezig om af te wennen om in mezelf te praten. Met wisselend succes. Klein voordeeltje die ik ondervind van het mobielgebruik: mensen denken niet meer dat ik gek ben maar dat ik aan het bellen ben.
Een nieuwe tendens zal in gang moeten worden gezet door de jongeren, zij zijn de toekomst, zij maken de maatschappij, zij bepalen de koers. Hier en daar zie je al wat pogingen, maar het zet te weinig door. En als je als jonge man je smartphone achter na springt wanneer je die per ongeluk in een rivier laat vallen dan ben je niet helemaal goed meer in het hoofd is mijn mening.
Jazeker, een smartphone opent deuren naar van alles, hij is geweldig handig maar als de jeugd klaagt over een teveel aan prikkels dan weten wij ouderen wel waar die vandaan komen!
Wat wel razend gemakkelijk is: als je in gesprek bent met iemand en je hebt er geen zin meer in: je hoeft er geen woorden meer aan vuil te maken ( ik moet even naar het toilet, of oh ik zie daar iemand die ik even moet spreken of ik ga even een drankje halen…) welnee, trek gewoon je telefoon en ga appen! Dan is het overduidelijk voor die ander.
Ja hé, ik heb het meegemaakt en nee ik was niet degene die niet meer geïnteresseerd was…