De laatste vier maanden heb ik behoorlijk wat ingeboet wat betreft energie.
Regelmatig val ik ’s avonds op de bank in slaap. Geen hazenslaapjes, of een powernap, nee flinke dutten. Soms ben ik zo moe dat ik op een avond meerdere keren in slaap val, en dan ga ik naar bed en dan slaap ik wéér. Achter elkaar tot in de ochtend.
Wat is er aan de hand, vraag ik me af. Nu ben ik het laatste jaar wat kilo’s kwijt geraakt, niet in ene, dus het hoeft niet te duiden dat er iets loos is met me. Ik noem het maar: kanker bijvoorbeeld.
Dat ik zoveel minder fut heb, is nieuw. Ik ben altijd iemand geweest met onuitputtelijke energie. In mijn adolescentie was ik degene die het volhield tot aan de vroege morgen en pas stopte met dansen als de disco’s in Antwerpen dicht gingen. Ik gebruikte helemaal niks, geen pepmiddelen of andere drugs, mijn vrienden daarentegen wel en die vielen eerder in slaap dan ik.
Komt het door de winter? Donkere dagen, bar, koud en guur? Ik wandel er niet minder om: mij houd je niet binnen. Naar buiten is altijd fijn, en ik heb een uitstekende regenjas met dito pet.
Ik beweeg dus voldoende, ook eet ik goed, ik drink genoeg, ik poep goed en ik slaap fantastisch sinds ik een nieuw ritueel heb.
Het werd tijd om rond te kijken.
Mijn zus zei: ‘Olga, dat hebben we altijd na de zomer.’
Een lid van het Diep Water Collectief: ‘Overdag ben ik heel actief, maar als ik mijn huis in kom, ga ik altijd liggen, soms in bed. En dan kom ik er alleen nog uit om te eten, en soms eet ik zelfs in bed.’
Een ander lid die kwam tekenen op het atelier: ‘Het wordt tijd om naar huis te gaan, ik stort in.’ (16.30 uur).
Mijn behandelaar: ‘Als ik thuis kom van mijn werk, ga ik inderdaad altijd even slapen.’
Het is denk ik een leeftijd ding. Alle betrokkenen zijn van mijn leeftijd.
Maar er is altijd iets in mij dat het groter wil maken: is er iets aan de hand met onze collectieve energie? Hebben we het zo voor onze kiezen gekregen de laatste jaren dat we allemaal wat uitgeput zijn? Is er sowieso te weinig kracht te verdelen? Zuigen we elkaar uit, in plaats van elkaar te stimuleren? Ja, ik weet het is wat zweverig.
Gelukkig vind ik op de bank in slaap vallen niet erg. Het heeft ook wel wat koesterends: een warm dekentje over me heen, de televisie zachtjes, Poefke die af en toe even komt kijken. Dan word ik weer wakker en is het tijd voor een mandarijntje of een verse gemberthee.
Toch heb ik even een volledig bloedbeeld laten prikken.
Voor het geval dat.